Model Of A Multi-Storied Tower, Chinese, 1st Century. Earthenware With Unfired Pigments.

Τουρκμένοι της Σάχρα στο ΒΑ Ιράν: η Ζωή τους κι η Διαφορά τους από την Ισλαμική Τρομοκρατία

The Turkmen of Sahra in NE Iran: their Life and their Clash with Islamic Terrorism

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 30η Απριλίου 2019.

Στο κείμενό του αυτό, ο κ. Μπαϋρακτάρης αναφέρεται σε δημοσιεύσεις μου αναφορικά με τον χαρακτήρα του σύγχρονου (μετά το 1925) Ιράν και αναπαράγει τμήμα ομιλίας μου σχετικά με το Ιράν και το Τουράν (: Κεντρική Ασία) την οποία έδωσα τον Ιανουάριο του 2018 στην Νουρσουλτάν του Καζακστάν.

http://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/30/τουρκμένοι-της-σάχρα-στο-βα-ιράν-η-ζωή/ =====================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Η αρχαία Υρκανία ήταν η περιοχή γύρω από τα νοτιοανατολικά άκρα της Κασπίας Θάλασσας και σε αρκετό βάθος προς τα ανατολικά. Ήταν το αρχικό επίκεντρο των Πάρθων που μετά από τους Αχαιμενιδείς (Χαχαμανεσιάν: 550-330 π.Χ.) και πριν από τους Σασανιδείς (Σασανιάν: 224-651 μ.Χ.) έδωσαν στο προϊσλαμικό Ιράν την μακροβιώτερη δυναστεία: τους Αρσακιδείς (Ασκανιάν: 250 π.Χ. – 224 μ.Χ.).

Η ελληνική ονομασία είναι παραφθορά του αρχαίου περσικού ονόματος Βαρκάνα της περιοχής που ήταν μια αχαιμενιδική σατραπεία, αλλά η περιοχή ήταν ήδη γνωστή από ασσυροβαβυλωνιακά κείμενα (Ουρκανάνου) του 7ου προχριστιανικού αιώνα. Το όνομα αυτό διασώζεται σήμερα σ’ αυτό της μεγαλύτερης πόλης της περιοχής: Γκουργκάν.

Ανατολικά της Υρκανίας βρισκόταν η Μαργιανή κι ακόμη πιο πέρα στα νοτιοανατολικά η Βακτριανή (βόρειο Αφγανιστάν) και στα βορειοδυτικά η Σογδιανή (Ουζμπεκιστάν). Νότια της Υρκανίας βρισκόταν η καθαυτό Παρθία της οποίας τα σύνορα οριενταλιστές κι ιρανολόγοι έχουν πολύ συχνά σύρει κατά το δοκούν δημιουργώντας σύγχυση.

Αχαιμενιδικές σατραπείες

Βόρεια της Υρκανίας ζούσαν οι Δάαι ή Δάοι ή Δάσαι των αρχαίων Ελλήνων κι αυτούς οι Πέρσες καλούσαν Νταχάν, οι Κινέζοι Νταγί, κι οι Ρωμαίοι Dahae. Κι ακόμη πιο βόρεια εκτεινόταν η Χωρασμία, στα βορειοανατολικά παράλια της Κασπίας και σε όλη την έκταση μέχρι τα νότια παράλια της Αράλης.

Μερικές πολύ σημαντικές παρθικές πόλεις βρίσκονταν στην Υρκανία και σε μέρη της Παρθίας κοντά στην Υρκανία, και κει είχε σταθεί ο Μεγαλέξανδρος, όπως στην Εκατόμπυλο (σήμερα Κουμίς).

Η Νίσα (μεταγενέστερα Μιτραντάτ-κερτ: πόλη του Μιθριδάτη Α’ της Παρθίας, 171-138 π.Χ.) ήταν το σημαντικώτερο παρθικό εμπορικό κέντρο και καραβανούπολη πάνω στους Δρόμους του Μεταξιού.

Έντονες σελευκιδικές επιδράσεις διακρίνονται στην τέχνη των μνημείων που έχουν εκεί ανασκαφεί και ο αρχαιολογικός χώρος, κοντά στην πρωτεύουσα Ασγκαμπάτ του Τουρκμενιστάν και σχεδόν πάνω στην ιρανική μεθόριο, είναι ο σημαντικώτερος της χώρας.

Η περιοχή της Υρκανίας ήταν φημισμένη για την άγρια φύση και τα άγρια ζώα της αλλά αποτέλεσε τον στόχο πολλών ουραλο-αλταϊκών (: τουρκο-μογγολικών) φύλων με πρώτους του Εφθαλίτες Ούννους που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ήδη στα σασανιδικά χρόνια (και πιο συγκεκριμένα στο δεύτερο μισό του 5ου χριστιανικού αιώνα).

Για να υπερασπιστούν τα σημαντικά εμπορικά κέντρα τους από τις αυξανόμενες ουννικές, τουρκικές και μογγολικές επιδρομές, οι Σασανιδείς ανήγειραν σειρά μακρών τειχών και τάφρων που στο σύνολό τους είναι το δυτικό ασιατικό αντίστοιχο του Σινικού Τείχους.

Κοντά στο Γκοργκάν σώζονται τα ερείπια ενός τμήματος των σασανιδικών τειχών που έχει περίπου 200 χμ μήκος.

Η μέγιστη επέκταση του σασανιδικού Ιράν το 614 μ.Χ. πριν την αντεπίθεση του Ηράκλειου

Αργότερα, τον 8ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην περιοχή οι πρώτοι, ‘δυτικοί’, Ογούζοι (Ούζοι) Τούρκοι (πρόγονοι των Ουζμπέκων), κι από τον 10ο αιώνα χρησιμοποείται ο όρος ‘Τουρκμέν’ για όσους Ογούζους αποδέχονταν το Ισλάμ.

Σημειώνω ότι πρόκειται για ‘ανατολικούς’ Ογούζους, φύλα πολύ κοντινά στους Κινίκ από τους οποίους προήλθαν οι Σελτζούκοι.

Οι Τουρκμένοι διακρίθηκαν ως πολεμιστές των Σελτζούκων έως ότου ανέτρεψαν τις σελτζουκικές δυναστείες.

Σε μεταγενέστερες εποχές κάποιοι Τουρκμένοι εγκαταστάθηκαν στον Καύκασο, την Μεσοποταμία και την Ανατολία.

Κι η ευρύτερη περιοχή της Υρκανίας έμεινε γνωστή στα ισλαμικά χρόνια ως Ταμπαριστάν, όντας έτσι τμήμα μιας ευρύτερης περιοχής που περιλάμβανε και όλα τα νότια παράλια της Κασπίας σε μικρό όμως βάθος (εφόσον η οροσειρά Ελμπούρζ χωρίζει την Κασπία από το ιρανικό οροπέδιο).

Στο Ταμπαριστάν, ο εξισλαμισμός ήταν μια πολύ αργή διαδικασία και μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα η πλειοψηφία των εκεί εθνών δεν είχε ακόμη αποδεχθεί το Ισλάμ.

Από τα ανατολικά άκρα της Ρωμανίας μέχρι την Κεντρική Ασία γύρω στο έτος 1000.

Τα σημερινά σύνορα του Ιράν με το Τουρκμενιστάν είναι ολότελα ψεύτικα κι αποτελούν το ιστορικό κατάλοιπο της τσαρικής ρωσσικής επέκτασης στην Κεντρική Ασία. Μόνο το 1881 έφθασαν οι Ρώσσοι στην σημερινή μεθόριο που ουσιαστικά ήταν ουσιαστικά τα σύνορα του Ιράν με το Χανάτο της Χίβα, δηλαδή του ενός από τα τρία πιο σημαντικά ισλαμικά βασίλεια της Κεντρικής Ασίας (τα άλλα δύο ήταν το Χανάτο της Μπουχάρα και το Χανάτο της Κοκάντ).

Οι Ρώσσοι θα προχωρούσαν και κατά του Ιράν αλλά παρενέβησαν οι Άγγλοι κι οι Γάλλοι για να τους σταματήσουν. Σημειωτέον ότι οι ρωσσικές επιθέσεις ξεκινούσαν από τα δυτικά, δηλαδή από τα ανατολικά παράλια της Κασπίας Θάλασσας τα οποία είχαν πρώτα καταλάβει.

Το Χανάτο της Χίβα που κατέκτησε στον 19ο αιώνα η Τσαρική Ρωσσία

Και στην συνέχεια, οι αντι-τσαρικές εξεγέρσεις όλων των κεντρασιατικών εθνών συνεχίστηκαν και στα πρώιμα σοβιετικά χρόνια.

Μόνον μετά το 1935, τρομερές αιματοχυσίες και μεγάλεις μετακινήσεις πληθυσμών (προς Ιράν, Αφγανιστάν και βρεταννικές Ινδίες), ηρέμησε κάπως η Κεντρική Ασία.

Τσαρική διοικητική υποδιαίρεση της μόλις κατακτημένης Κεντρικής Ασίας το 1900

Αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων ήταν ότι σήμερα οι Τουρκμένοι ζουν διαιρεμένοι στο Τουρκμενιστάν και στο Ιράν. Στο βορειοανατολικό άκρο του Ιράν μια μεγάλη περιοχή, γνωστή ως Τουρκμέν Σάχρα (: τουρκμενική στέππα), κατοικείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από Τουρκμένους οι οποίοι ζουν υπό διπλή, εθνική και θρησκευτική, καταπίεση. Οι Τουρκμένοι είναι σουνίτες, ενώ το σημερινό Ιράν είναι μια σιιτική θρησκευτική δικτατορία.

Από την άλλη, μέχρι το τέλος της δυναστείας Κατζάρ (1925), όλες οι ισλαμικές εξουσίες του Ιράν αποτελούσαν τυπικούς αυτοκρατορικούς θεσμούς και στις εκτάσεις αυτών των κρατών όλα τα έθνη απολάμβαναν ισονομία και ευθυδικία. Επειδή απουσίαζε κάθε έννοια δυτικού εθνικισμού, στο αυτοκρατορικό Ιράν, Πέρσες (Φαρσί), Αζέροι, Τουρκμένοι, Σοράνι, Μπαλούτς και πολλά άλλα έθνη ζούσαν χωρίς διακρίσεις διότι κανένα δεν επιβαλλόταν στα υπόλοιπα αλλά συνυπήρχαν υπό αυτοκρατορική ισλαμική σιιτική εξουσία. Ο εκάστοτε σάχης θα μπορούσε να προέρχεται και προερχόταν από οποιοδήποτε έθνος.

Αντίθετα, με την άνοδο της ψευτοδυναστείας των Παχλεβί που οφείλεται σε αγγλική αποικιοκρατικού χαρακτήρα παρέμβαση (οι Άγγλοι έκαναν ‘σάχη’ ένα άθλιο στρατιωτικό, προδότη της χώρας του και του βασιλιά του), το Ιράν μετά το 1925 υπήρξε ένα εθνικιστικό βασίλειο που το πραγματικό του όνομα θα έπρεπε να είναι Περσία (Φαρς) διότι μόνον Πέρσες διοικούσαν την χώρα, κι όλα τα άλλα έθνη τέθηκαν υπό διωγμόν και καταπιέζονταν επειδή θεωρήθηκαν εχθρικά.

Η άνοδος της ισλαμικής ψευτο-θεοκρατίας το 1979 δεν άλλαξε τίποτα. Όλες οι άλλες γλώσσες απαγορεύονταν και πάλι, τα περσικά παρέμειναν ως η μόνη επίσημη γλώσσα, αν και γλώσσα μιας μειοψηφίας (οι Περσες είναι λιγώτεροι του 50% του πληθυσμού), και κάθε απόπειρα διεκδίκησης αυτονομίας πνίγηκε και πνίγεται στο αίμα.

Οι Τουρκμένοι, όπως κι οι Αζέροι στο Ιράν, σήμερα αποτελούν την πιο σημαντική απειλή για την εξουσία των Αγιατολάχ. Τηρούν τις παραδόσεις τους αλλά δεν έχουν καμμιά σχέση με τον παραδοσιακό – και καταγραμμένο μέσα στους αιώνες – θρησκευτικό φανατισμό των Σιιτών Περσών που στην γιορτή Άσουρα χτυπιούνται με μανία και ματώνουν για να ‘συμπάσχουν’ με το δραματικό τέλος του Χουσεΰν, τρίτου ιμάμη του Ισλάμ, στην Κερμπαλά.

Εδώ, ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί κάτι το καθοριστικό: ο σιιτικός θρησκευτικός φανατισμός είναι μια προσωπική συμμετοχή σε πάθος και δεν έχει τίποτα να κάνει με εχθρότητα, μίσος και εκδίκηση εις βάρος άλλων. Δεν έχει μάλιστα ίχνος πολιτικών διεκδικήσεων, εθνικών αντεκδικήσεων, διάθεση επιβολής του Ισλάμ επί άλλων ή απόπειρα επιβολής ισλαμικού νόμου πάνω σε μη μουσουλμάνους.

Ο σιιτικός θρησκευτικός φανατισμός είναι περισσότερο μια λατρευτική διαδικασία και μια απόπειρα να οδηγηθεί ο πιστός σε έκσταση και σε αντίληψη του ψυχικού κόσμου διά του φρικτού πόνου στον οποίο αυθυποβάλλεται ο κάθε σιίτης. Ως πίστη και ως πράξη δεν στρέφεται κατά άλλων.

Από την άλλη, οι Τουρκμένοι του Ιράν, όπως επίσης και εκείνοι του Τουρκμενιστάν, ήταν πάντοτε πολύ δεμένοι με την γη τους. Έτσι, δεν εκτέθηκαν ποτέ σε αγγλική, γαλλική ή αμερικανική αποικιοκρατία.

Αυτό σημαίνει ότι ανάμεσα στους Τουρκμένους δεν έχουν καθόλου διαδοθεί είτε το πολιτικό ισλάμ (που παρασκευάσθηκε από Γάλλους κι Άγγλους οριενταλιστές κι ισλαμολόγους στην αποσπασμένη οθωμανική επαρχία Αίγυπτο κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα κι εκείθεν διαδόθηκε σε άλλες αποικίες της Γαλλίας και της Αγγλίας, όπως η Αλγερία, το Σουδάν, η Υεμένη, η Σομαλία, η Συρία, το Πακιστάν, κλπ), είτε ο ουαχαμπισμός των Σαουδαράβων.

Οι Τουκρμένοι βρίσκονται λοιπόν στους αντίποδες όλων αυτών που η σιωνιστική και ψευτο-μασωνική ελίτ που κυβερνάει την Δυτική Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική σκορπίζει ως ισλαμιστές, τρομοκράτες, εξτρεμιστές, φονταμενταλιστές, κλπ ανά τον κόσμο για να προωθήσει την ατζέντα της.

Αυτό φαίνεται ανάγλυφα σε ένα βίντεο της Deutsche Welle που δείχνει πως η παράδοση και η μοντέρνα ζωή συνδυάζονται ανάμεσα στους Τουρκμένους του Ιράν. Βέβαια το βίντεο δεν παρουσιάζει τις εθνικές διεκδικήσεις των Τουρκμένων της Σάχρα και κάνει τα αδύνατα δυνατά να αποφευχθεί η όποια πολιτική κριτική εναντίον του καθεστώτος των Αγιατολάχ. Σημειώνω ότι όλη η συζήτηση με τους Τουρκμένους που παρουσιάζονται στο βίντεο έγινε στα φαρσί (περσικά), ενώ τουρκμενικά ακούγονται να μιλούνται μόνον ανάμεσα στους Τουρκμένους.

Ωστόσο, το βίντεο αυτό δίνει μια αίσθηση του πως βιώνεται το Ισλάμ σήμερα από τους πραγματικούς σύγχρονους μουσουλμάνους κι όχι από τα σαουδο-‘σπουδαγμένα’ παρανοϊκά απόβλητα της Αλγερίας, της Τυνησίας, του Μαρόκου, του Πακιστάν ή τους άξεστους ιμάμηδες ‘φοιτητές’ του ψευτο-πανεπιστημίου Αλ Άζχαρ της Αιγύπτου όπου οι Αμερικανοί, Άγγλοι και Γάλλοι διπλωμάτες πιέζουν τους πολιτικούς πολλών χωρών (ανάμεσα στις οποίες κι η Ελλάδα) να στέλνουν τους μουσουλμάνους να σπουδάζουν ‘θεολογία’ και να επιστρέφουν ως υστερικοί τρομοκράτες.

Από το βίντεο αυτό βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ισλαμική τρομοκρατία, το αντιδυτικό μίσος, οι βιαιοπραγίες και το μυστικό σχέδιο κατάκτησης της ‘άπιστης’ Δύσης εκ των ένδον και υπό προσωπείο λαθρομετανάστου είναι όλα δυτικής, σιωνιστικής και ψευτο-μασωνικής επινόησης.

Υπάρχει κάτι το πολύ απλό που, αν το πείτε στα σατανικά κι αντίχριστα καθεστώτα της Αμερικής, της Αγγλίας, της Γαλλίας, του Ισραήλ και μερικών άλλων χωρών που διεκπεραιώνουν την ατζέντα, θα τα κάνετε να πάθουν αμόκ:

– Εάν θέλετε φτηνά εργατικά χέρια στην Ευρώπη, φέρτε Τουρκμένους, Αζέρους, Καζάκους, Τάταρους από τη Ρωσσία κι εν γένει μουσουλμάνους που ακολουθούν τον κεμαλισμό και που δεν έχουν φοιτήσει σε Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία!

– Εάν θέλετε να σταματήσετε την Ισλαμική Τρομοκρατία, απαγορέψτε τις σπουδές ξένων μουσουλμάνων σε Σαουδική Αραβία κι Αίγυπτο!

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Hyrcania

https://en.wikipedia.org/wiki/Margiana

https://en.wikipedia.org/wiki/Dahae

https://en.wikipedia.org/wiki/Chorasmia_(satrapy)

https://en.wikipedia.org/wiki/Khwarazm

https://en.wikipedia.org/wiki/Parthia

https://en.wikipedia.org/wiki/Nisa,_Turkmenistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Asaak

https://en.wikipedia.org/wiki/Qumis,_Iran

http://www.ocamagazine.com/bronze-age-archaeology-in-turkmenistan

https://www.romanianhistoryandculture.com/daheansmargiana.htm

https://en.wikipedia.org/wiki/Great_Wall_of_Gorgan

https://en.wikipedia.org/wiki/Gorgan

https://en.wikipedia.org/wiki/Sasanian_defense_lines

https://en.wikipedia.org/wiki/Gonbad-e_Kavus

https://en.wikipedia.org/wiki/Gonbad-e_Qabus_(tower)

https://en.wikipedia.org/wiki/Qabus

https://en.wikipedia.org/wiki/Ziyarid_dynasty

https://en.wikipedia.org/wiki/Tabaristan

https://en.wikipedia.org/wiki/Tapur_tribe

https://en.wikipedia.org/wiki/Turkmens

https://en.wikipedia.org/wiki/Turkmen_language

https://en.wikipedia.org/wiki/Turkmenistan

https://en.wikipedia.org/wiki/Khanate_of_Khiva

https://en.wikipedia.org/wiki/Khanate_of_Bukhara

https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Geok_Tepe

https://en.wikipedia.org/wiki/Basmachi_movement

https://en.wikipedia.org/wiki/Ashura

https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Karbala

Το Ιράν των Αγιατολάχ: ένα Μασωνικό Παρασκεύασμα- αποκαλύπτει ο Έλληνας Ιρανολόγος καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτης

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2018/09/27/το-ιράν-των-αγιατολάχ-ένα-μασωνικό-παρ/

Δείτε το βίντεο:

Туркменская свадьба в Иране – Повседневная жизнь и современные мусульмане в оккупированной Туркменистане Сахре

https://ok.ru/video/1352623131245

A Turkmen wedding in Iran – Daily Life & Modern Muslims in Occupied Turkmenistan Sahra

https://vk.com/video434648441_456240148

Τουρκμενικός Γάμος στο Ιράν – Καθημερινή Ζωή και Σύγχρονοι Μουσουλμάνοι στο Κατεχόμενο Τουρκμενιστάν

Περισσότερα:

AMAZING IRAN – A TURKMEN WEDDING (DW Documentary)

Original Title: Eine turkmenische Hochzeit – Unterwegs in Irans Nordosten

Film by: Sebastian Kentner

The Turkmen Steppe, the country of a thousand mountains, is a tribute to the hidden treasure that is Iran.

Home to a proud nation with a majestic history, we show the freedom of a nomadic life, encounter the wild nature of the people and discover old traditions like the Turkmen wedding. Breathtaking sceneries create a mysticism that transports viewers into the realm of divinity while exposing a world caught between tradition and modernity – nomadism and sedentarism. https://www.autentic-distribution.com/68/pid/726/Amazing-Iran-%E2%80%93-A-Turkmen-Wedding.htm

More: https://ru.wikipedia.org/wiki/Туркменская_степь https://en.wikipedia.org/wiki/Turkmen_Sahra

------------------------------------------

Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/ss-250641558

https://issuu.com/megalommatis/docs/the_turkmen_of_sahra_in_ne_iran.docx

https://vk.com/doc429864789_620636053

https://www.docdroid.net/c3jZvlF/toyrkmenoi-tis-sakhra-sto-ba-iran-i-zoi-toys-ki-i-diafora-toys-apo-tin-islamiki-docx

Οι Καλάς, οι Νεοέλληνες κι οι Ισλαμιστές

The Kalash, the Modern Greeks, and the Islamists

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΜΠΛΟΓΚ “ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ”

Το κείμενο του κ. Νίκου Μπαϋρακτάρη είχε αρχικά δημοσιευθεί την 24η Απριλίου 2019.

Στο κείμενό του αυτό, ο κ. Μπαϋρακτάρης αναφέρεται σε συζητήσεις του μαζί μου αναφορικά με τους Καλάς, την θρησκεία, και την καταγωγή τους.

-----------------------

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/04/24/οι-καλάς-οι-νεοέλληνες-κι-οι-ισλαμιστέ/ ========================

Οι Ρωμιοί της Ανατολής – Greeks of the Orient

Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Οι Καλάς, οι Νεοέλληνες κι οι Ισλαμιστές

Μ’ αρέσουν τα βουνά, αλλά οι ποικιλίες τους είναι πολλές κι οι δικές μου προτιμήσεις είναι και λίγο περίεργες. Ίσως επειδή πευκόφυτες πλαγιές ήταν κάτι το συνηθισμένο σαν εικόνα τοπίων όπου ταξίδεψα στα παιδικά μου χρόνια, μ’ αρέσουν τα κατάξερα βουνά. Μ’ αρέσουν τα γήινα κι όχι βραχώδη όρη, με όχι πολύ απότομες πλαγιές και με χέρσα γη στις κοιλάδες ανάμεσά τους. Δεν μ’ αρέσουν τα βουνά στο κρύο κλίμα και στο χιόνι και προτιμώ τα βουνά με υγρό και ζεστό κλίμα, με ομίχλη παρά σύννεφα, και με κοντινή θάλασσα.

Αν μεταφέρω τις προτιμήσεις αυτές στην επικράτεια του Πακιστάν που είναι τόσο μεγάλο όσο η Τουρκία, τότε εννοώ το Μπαλουτσιστάν (: Βελουχιστάν) που δεν είναι άλλο από την αρχαία Γεδρωσία. Αυτή εκτείνεται από τις εκβολές του Ινδού μέχρι τα Στενά του Ορμούζ.

Εκεί έχασε ο Μέγας Αλέξανδρος πολλές χιλιάδες στρατιωτών του όχι σε μάχες αλλά από τις κακουχίες και την εξάντληση που οφείλονταν στο κλίμα, στο δύσβατο χέρσο έδαφος με βάλτους, και στην έλλειψη βλάστησης. Όσο δεινοπάθησαν οι στρατιώτες του αυτοκράτορα στην γη της Γεδρωσίας, τόσο δύσκολα έπλευσαν στα παράλιά της οι ναύτες του.

Το σύγχρονο Μπαλουτσιστάν είναι τριχοτομημένο ανάμεσα στο Πακιστάν, το Ιράν και το Αφγανιστάν που κατέχει ένα μικρό βόρειο τμήμα της πατρίδας των Μπαλούτς (Βελούχων).

Και στα νότια παράλιά του, οι Κινέζοι στήνουν στο Γκουαντάρ του Πακιστάν, ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια στον κόσμο από όπου το κινεζικό εμπόριο θα πλέει προς την Αφρική, την Μέση Ανατολή, και την Ευρώπη, αφού θα έχει φθάσει εκεί οδικώς από τις νέες οδικές διασυνδέσεις που περιλαμβάνονται στα μεγαλεπήβολα σχέδια του Νέου Δρόμου του Μεταξιού.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Gwadar

https://en.wikipedia.org/wiki/Gwadar_Port

Δυτικά της αρχαίας Γεδρωσίας είναι η Καρμανία (σήμερα Κερμάν) που είναι κεντρική ιρανική σατραπεία.

Ανατολικά της Γεδρωσίας είναι η Ινδία των αρχαίων Ελλήνων που ήταν μια μικρή περιοχή σε σχέση με την σύγχρονη ομώνυμη χώρα.

Βόρεια από την Γεδρωσία υπάρχει μια σειρά περιοχών – χωρών που ήταν ανατολικές ιρανικές σατραπείες και που ονομάσθηκαν από τους αρχαίους Έλληνες με μικρές παραφθορές των ιρανικών ονομάτων τους: η Παρικανία ήταν μια μικρή περιοχή βόρεια της Γεδρωσίας.

Πιο βόρεια ήταν η Δραγγιανή που αντιστοιχεί στην έκταση ανάμεσα στο Ζαχεντάν του Ιράν, το Καντάχαρ του Αφγανιστάν, και την Κέττα, πρωτεύουσα του πακιστανικού Μπαλουτσιστάν.

Στα βορειοανατολικά της Δραγγιανής βρισκόταν η Αραχωσία, δηλαδή οι εκτάσεις του Αφγανιστάν ανατολικά της γραμμής που ενώνει το Καντάχαρ με την Καμπούλ και του Πακιστάν από την Κέττα μέχρι το Πεσαβάρ βόρεια κι ως τον Ινδό ποταμό στα ανατολικά.

Βόρεια από τα δυτικά άκρα της Δραγγιανής ήταν η Αριανή, δηλαδή το κεντρικό Αφγανιστάν και η Χεράτ, κι ακόμη πιο βόρεια βρισκόταν η Βακτριανή. Τα Βάκτρα ήταν πολύ κοντά στα σημερινά σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Ουζμπεκιστάν.

Στα ανατολικά της Αραχωσίας και στα νοτιοανατολικά της Βακτριανής ήταν η Γανδαρίτις (Γκαντάρα) που σήμερα στο Πακιστάν αντιστοιχεί στην έκταση ανάμεσα στο Πεσαβάρ και τα Τακσάσιλα (Τάξιλα).

Ανατολικά της Βακτριανής και βόρεια της Γανδαρίτιδος ήταν οι Παροπαμισάδες, δηλαδή ορεινός όγκος του Χιντουκούς (Ινδοκαυκάσου).

Αυτός είναι ο ορεινός όγκος όπου ανάμεσα σε διάφορους άλλους λαούς ζουν σήμερα οι Καλάς – κοντά στην πόλη Τσιτράλ που βρίσκεται δίπλα στα αφγανικά σύνορα.

Σχετικά:

https://en.wikipedia.org/wiki/Gedrosia

https://en.wikipedia.org/wiki/Drangiana

https://en.wikipedia.org/wiki/Arachosia

https://en.wikipedia.org/wiki/Ariana

https://en.wikipedia.org/wiki/Bactria

https://en.wikipedia.org/wiki/Gandhara

https://en.wikipedia.org/wiki/Paropamisadae

Επειδή λοιπόν προτίμησα να περιηγηθώ στο Μπαλουτσιστάν, δεν είχα τον χρόνο να δω τους Καλάς από κοντά.

Πολλά χρόνια αργότερα, συζήτησα γι’ αυτούς με τον Έλληνα ανατολιστή καθ. Μουχάμαντ Σαμσαντίν Μεγαλομμάτη, ο οποίος είχε την ευκαιρία και να περιηγηθεί στο Μπαλουτσιστάν πολύ περισσότερο από όσο εγώ και τους Καλάς να γνωρίσει από κοντά.

Έτσι, μου εξήγησε ότι η θρησκεία των Καλάς είναι στην ουσία ένας ανατολικός μιθραϊσμός κι ότι όλων των τριγύρω εθνών, μουσουλμανικών ή μη, οι παραδόσεις είναι γεμάτες από στοιχεία ενός πολύ πρώιμου, ανατολικού μιθραϊσμού.

Η βαρειά σκιά του μιθραϊσμού που, αντίθετα από τον ζωροαστρισμό, ήταν μια θρησκεία έντονα πολυθεϊστικών κι ειδωλολατρικών χαρακτηριστικών, φτάνει μέχρι και το υποθετικά μονοθεϊστικό Ισλάμ!

Η πιο συνήθης λέξη που όλοι οι μουσουλμάνοι από τα πρώιμα χρόνια χρησιμοποιούν για έννοιες, όπως ‘γιορτή’, ‘επέτειος’ ή ‘φεστιβάλ’ είναι ‘Μεχραγκάν’, αλλά αυτό είναι μια αρχαία περσική λέξη που σημαίνει αποκλειστικά ‘εορτή του Μίθρα’ (στα περσικά το όνομα του θεού αυτού είναι Μεχρ ή Μιτρά).

Ακούγεται παράξενο να χρησιμοποιείται σε μια θρησκεία ένα θεοφορικό όνομα μιας άλλης θρησκείας, ιδιαίτερα μάλιστα στην περίπτωση εορταστικών επετείων, αλλά αυτό σημαίνει ότι πολύ συχνά οι πιστοί μιας θρησκείας δεν έχουν ιδέα για τις διεργασίες από τις οποίες η θρησκεία τους πέρασε έως ότου συσταθεί ως σύστημα δοξασιών.

Εξάλλου, το θέμα των απογόνων των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου (από τους οποίους οι Καλάς λένε όντως ότι κατάγονται) είναι πολύ πιο περίπλοκο από όσο αρχικά φαίνεται.

Σε πολλά σημεία της Ασίας, ιδιαίτερα της Κεντρικής Ασίας, καταγράφονται πληθυσμοί διαφορετικών εθνών που τονίζουν ότι κατά τις παραδόσεις τους έλκουν τον μίτο της καταγωγής τους από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τέτοιες αναφορές είναι δύσκολο είτε να γίνουν αποδεκτές, είτε να απορριφθούν, κι ο λόγος είναι ότι στις ισλαμικές παραδόσεις ο Μέγας Αλέξανδρος μυθολογήθηκε εκτεταμένα και σε πλαίσια ανάλογα με εκείνα τα οποία αναφέρθηκαν πρώτα στην Αλεξάνδρου Διήγηση του ανώνυμου συγγραφέα που λαθεμένα ταυτίστηκε με τον Καλλισθένη από αντιγραφείς χειρογράφων.

Η εσχατολογική – μεσσιανική διάσταση πολλών αναφορών των ισλαμικών επών απηχεί θρύλους ικανούς να εξηγήσουν ό,τι η αρχαιοελληνική ιστοριογραφία δεν μπορεί.

Και αυτό μπορεί να αποτελεί την απώτατη καταγωγή των πεποιθήσεων διαφόρων εθνών ή και πληθυσμών σχετικά με την καταγωγή τους από τους στρατιώτες του Μακεδόνα βασιλιά.

Το όλο θέμα δεν με είχε ιδιαίτερα απασχολήσει τα τελευταία χρόνια, αν και μου ήταν γνωστή η τρομερή και συνεχής πίεση που υφίστανται επί τουλάχιστον τρεις δεκαετίες οι Καλάς από την διάδοση του ισλαμικού εξτρεμισμού, του πολιτικού ισλάμ, του ουαχαμπισμού, και της ισλαμικής τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, και σε πολλά άλλα σημεία και χώρες του κόσμου.

Πρόσφατα όμως ένας εξαιρετικός φίλος από την Κοζάνη μου έγραψε σχετικά δίνοντας όμως στο όλο θέμα μια τελείως άλλη διάσταση. Να ένα μικρό απόσπασμα:

“Βλέποντας σε ντοκιμαντέρ τις συνθήκες διαβίωσής τους, σκεφτόμουν ότι υπάρχουν ακόμη επίγειοι κρυφοί παράδεισοι πάνω στο πλανήτη που βρίσκονται μακριά από τη σατανική επιρροή της τεχνολογίας και της πληροφορίας“.

Και να ένα μικρό τμήμα της απάντησής μου:

“Έχεις απολύτως δίκιο. Ό,τι και να είναι, όποιων απογόνων και να είναι, οι Καλάς είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Και μαζί τους όλοι όσοι σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική ζουν έτσι. Πόσο απέχουν αυτοί από τον Ιησού, τον Μωάμεθ, τον Ηλία, τον Ιωνά, τον Μωϋσή ή τον Νώε; Τίποτα! Σχεδόν καθόλου! Γι’ αυτό και τους θαυμάζω και τους θεωρώ ανώτερούς μου. Υπάρχουν αρκετοί στην Αφρική έτσι. Από τους Ορόμο της Αβησσυνίας και της Κένυας μέχρι τους Μπέτζα του Σουδάν“.

Στην ανταπάντησή του ο οξυδερκής αυτός φίλος σημείωσε ανάμεσα σε άλλα και τα εξής – με τα οποία όχι μόνο συμφωνώ απόλυτα αλλά και χαίρομαι να βλέπω υγιώς σκεπτόμενους νέους ανθρώπους στην σημερινή Ελλάδα της πτώσης:

“Όσον αφορά στο ζήτημα με τους Καλάς, έβλεπα στα ντοκιμαντέρ ανθρώπους που πήγαιναν εκεί, έβρισκαν τους εν λόγω ανθρώπους να ζουν με κάθε αξιοπρέπεια και άνεση που προσφέρει ένα φυσικό περιβάλλον και να επιστρέφουν εδώ στην Ελλάδα και να λένε ότι εκεί πέρα ”χρειάζονται φάρμακα, τρόφιμα, ενέσεις” και ξέρω ‘γω τι άλλο.

Οι Καλάς ζούνε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς περιττή σπατάλη νερού και με αυτονομία και αυτάρκεια στα βασικά είδη και οι νεοέλληνες πήγαιναν εκεί για να τους κάνουν σα τα μούτρα τους! Να αρχίσουνε να τρώνε σουβλάκια και κατεψυγμένα και οι Καλάς!!

Μόλις είδα τα σχετικά με το τρόπο διαβίωσής τους, σκέφτηκα πως η ιερότητα του τρόπου ζωής τους ίσως και να είναι ανώτερη και από την ιερότητα του τρόπου ζωής στο Αγιο Ορος (καθώς στο Αγιο Ορος καταδέχονται κάποιες από τις μοντέρνες ανέσεις).

Επίσης, οι Καλάς έρχονται από μεγαλύτερο βάθος αρχαιότητας από ότι οι μοναχοί, νομίζω. Οι νεοέλληνες θα έπρεπε να οδεύουν σα προσκυνητές στο δρόμο των Καλάς και όχι σα πεφωτισμένοι που πηγαίνουν σε αγρίους!

Οι νεοέλληνες πηγαίνουν εκεί και ενσυναισθάνονται μοναχά τις δικές τους ανάγκες, σκέφτονται σουβλάκια και νομίζουν ότι σκέφτονται και οι άλλοι σουβλάκια, ενώ οι άλλοι δε ξέρουν καν τι είναι αυτό. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι άλλοι δεν θέλουν τίποτα από αυτούς.

Δεν ξέρουν οι Καλάς, γιατί δεν γνώρισαν τον όφι του δυτικού κήπου της Εδέμ που ρουφά το αίμα των ανθρώπων και το μετατρέπει σε ”φάρμακα, τρόφιμα κι ενέσεις”.”.

Στο θέμα θα επανέλθω σύντομα επειδή αφορά την επιβίωση της Ρωμιοσύνης. Αυτή δεν μπορεί παρά να συμβεί έξω από τον τάφο του λεκανοπεδίου.

Γενικώτερα, σε όλο τον κόσμο, οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις επινοήθηκαν ως τέλεια εργαλεία διανοητικής εξουδετέρωσης του ανθρώπου και ως παγίδες μαζικής εξόντωσης.

Δείτε το βίντεο:

Калаш: Нация под угрозой существования в исламистском Пакистане

https://ok.ru/video/1347430779501

Kalash: a Nation under Existential Threat in Islamist Pakistan

https://vk.com/video434648441_456240134

Καλάς: ένα Αρχαίο Έθνος που αντιμετωπίζει Υπαρξιακό Κίνδυνο στο Πακιστάν

Περισσότερα:

Еще в 1980-х годах некоторые греки «открыли» Калаш в Северном Пакистане, и они совершили много поездок по региону. Не имея никакого опыта в истории Центральной Азии и Индии, не изучая язык калаша и не имея понятия о религии калаша, эти греки «пришли к выводу», что калаши были греками.

Они намеревались превратить эту первоначальную нацию в несчастную, западную, потребительскую псевдонацию, подобную современной Греции. Калаш не нуждался в этом и не беспокоился о болезни греческого национализма.

Но когда США и Великобритания изобрели и пропагандировали исламский экстремизм и терроризм, нация калаш почувствовала давление со стороны пакистанских исламистов, которые хотят обратить калаш в ислам. Но затем греческие националисты оставили Калаш и не стали защищать свое дело во всем мире.

Теперь в Грецию постепенно вторгаются пакистанцы, афганцы и другие исламистские террористы (замаскированные под иммигрантов). Вскоре современным грекам придется столкнуться с более серьезными проблемами, чем калаш.

——————————————-

Back in the 1980s, some Greeks ‘discovered’ the Kalash in Northern Pakistan, and they made many trips in the region. Without having any background in the History of Central Asia and India, without studying the language of Kalash, and without having a clue about the Kalash religion, these Greeks ‘concluded’ that the Kalash were Greeks.

They intended to turn this original nation into a miserable, westernized, consumerist pseudo-nation like Modern Greece. Kalash did not need this and did not bother for the sickness of Greek Nationalism.

But when the US and the UK invented and promoted Islamic extremism and terrorism, the Kalash felt the pressure due to Pakistani Islamists’ attempts to convert them to Islam. But then the Greek nationalists abandoned the Kalash and did not bother to defend their cause worldwide.

Now, Greece has been gradually invaded by Pakistanis, Afghans and other Islamist terrorists (disguised as immigrants). Soon, Modern Greeks will face worse problem than the Kalash.

——————————————–

Οι άχρηστοι, σάπιοι κι αποβλακωμένοι Νεοέλληνες προ 2-3 δεκαετιών ‘ανακάλυψαν’ ένα αρχαίο έθνος στο Πακιστάν κι από την συμπυκνωμένη βλακεία τους θέλησαν να το θεωρήσουν ως’ελληνικής καταγωγής’ βλέποντας στους κτηνοτρόφους και γεωργούς Καλάς τους απογόνους κάποιων από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Χωρίς να έχουν καν μάθει την γλώσσα των Καλάς, χωρίς να έχουν καν μελετήσει Ιστορία Θρησκειών και κεντρασιατικές – ινδικές θρησκείες για να ασχοληθούν με την θρησκεία των Καλάς, αυτοί οι βλάκες Νεοέλληνες, θύματα όλοι της πνευματικής χολέρας ‘Ελληνισμός’ (που είναι ένα ρατσιστικό αποικιοκρατικό γαλλικό θεωρητικό παρασκεύασμα συμπιλημένο ήδη πριν το 1828), ‘απεφάνθησαν’ ότι η θρησκεία των Καλάς είναι ‘αρχαιοελληνική’! Γελάστε κόσμε!

Η αποχαύνωση αυτών των κτηνών ήταν τέτοια που μάλιστα οργανώθηκαν αποικιοκρατικού χαρακτήρα εκδρομές γιατί ήθελαν αρκετοί σκατόψυχοι να μάθουν στους Καλάς τι ήσαν (“Έλληνες”) – λες και κείνοι δεν ήξεραν!

Αυτοί οι Νεοέλληνες της βρωμερής δυσωδίας και του νέφους του λεκανοπεδίου ήταν τα μιάσματα που πήγαν στους πεντακάθαρους Καλάς για να τους βρωμίσουν με την διανοητική σύφιλη του νεοελληνικού εθνικισμού, την πουτανιά του δημοσιοϋπαλληλισμού, την πουστιά της αρπαχτής, την αρρώστεια των νοτιοβαλκανικών αυτιστικών, με την πανούκλα των σούπερ μάρκετς, του ΠΡΟΠΟ, του ποδοσφαίρου, των πολυκατοικιών, της τηλεόρασης, του καταναλωτισμού, της βιομηχανικής παραγωγής, των αυτοκινήτων, των ηλεκτρικών συσκευών, των μπαρ και των νυκτερινών κέντρων, και με την ανομία των εκτρώσεων, της αποποινικοποιημένης μοιχείας, και της ομοφυλοφιλίας.

Έχω πάει στο Πακιστάν αλλά δεν έχω πάει στα βόρεια άκρα του πέρα από το Πεσαβάρ. Και δεν έχω δει τους Καλάς από κοντά. Αλλά πιστεύω ότι οι Καλάς θα βρήκαν όλους αυτούς τους Νεοέλληνες που με τον ελληνισμό τους ξεφτιλίζουν την Ρωμιοσύνη και την Ορθοδοξία σαν φορείς ενος παράξενου είδους τρέλας και ψυχικής νόσου.

Οπότε, μυστικά θα τους ξόρκισαν, και στην συνέχεια δεν θα τους έδωσαν και μεγάλη σημασία. Η φιλοξενία των Καλάς είναι παροιμιώδης και φημισμένη σε όλη την Κεντρική Ασία και το Πακιστάν – και ισχύει για όλους. Και Περουβιανοί να είχαν πάει εκεί, οι Καλάς το ίδιο καλά θα τους είχαν υποδεχθεί.

Αλλά λίγο αργότερα, οι διαδικασίες που οι Άγγλοι κι οι Αμερικανοί δήθεν σύμμαχοί μας είχαν ξεκινησει στο Αφγανιστάν – με την υπόθαλψη και προώθηση της ισλαμικής τρομοκρατίας, του πολιτικού ισλάμ, και του ουαχαμπισμού – άρχισαν να επηρεάζουν το Πακιστάν. Ήδη πριν από το 2000 οι Καλάς άρχισαν να γίνονται στόχος επιθέσεων από αμόρφωτους, άξεστους και φανατικούς ισλαμιστές που επιδιώκουν να τους εξισλαμίσουν.

Τότε όμως τα βρωμόσκυλα του νεοελληνικού εθνικισμού παράτησαν τους Καλάς στην μοίρα τους. Η βλακεία των Ολυμπιακών Αγώνων και της καλοπέρασης των αργόσχολων με τα δανεικά ετελείωσε, η χώρα χρεωκόπησε, κι εκατοντάδες χιλιάδες ισλαμιστές από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Ινδία και το Μπάνγκλα Ντες κατέφθασαν στην Ελλάδα για να την κάψουν.

Σύντομα οι προδότες της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας, οι Ελληναράδες της δημοσιοϋπαλληλο-τεμπελιάς, της ανομίας και της αλλαξοκωλιάς που επί μία δεκαετία (2009-2019) δεν έβαλαν μυαλό θα βρεθούν σε χειρότερη θέση από τους σημερινούς Καλάς.

Ίσως τότε καταλάβουν οι σημερινοί Ρωμιοί που έχασαν την ταυτότητα και την ακεραιότητά τους πόσο κατώτεροι ήταν από τους Καλάς. Και ίσως τους μιμηθούν: ίσως παρατήσουν όλα τα αντικείμενά τους στα καταραμένα τους σπίτια του λεκανοπεδίου, ίσως περπατήσουν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι τα Βαρδούσια και το Καϊμακτσαλάν και κάνουν για σπίτι τους μια σπηλιά ή μια ξερολιθιά. Τότε θα έχουν μια πιθανότητα να επιβιώσουν.

————————————————————

Η ελεεινή νεο-ελληνική προχειρότητα δεν κρύβεται: αν το ενδιαφέρον για τους Καλάς ήταν ειλικρινές και πήγαζε από μια αντικειμενική διάθεση για γνώση του άλλου (κάτι που συμβαδίζει με σεβασμό προς αυτό), τότε η ελληνική Wikipedia θα είχε για τους Καλάς ένα λήμμα πολύ μεγαλύτερο από εκείνα της ρωσσικής ή της αγγλικής Wikipedia. Αλλά που;

Συγκρίνετε:

https://en.wikipedia.org/wiki/Kalash_people

https://ru.wikipedia.org/wiki/Калаши

https://el.wikipedia.org/wiki/Καλάς

Σχετικά: Pakistan: Kalash valley of wine and festivals under threat https://www.bbc.com/news/world-south-asia-13466250

------------------------------------

Κατεβάστε την αναδημοσίευση σε Word doc.:

https://www.slideshare.net/MuhammadShamsaddinMe/t-250680858

https://issuu.com/megalommatis/docs/the_kalash_the_modern_greeks_and_the_islamists.d

https://vk.com/doc429864789_621286709

https://www.docdroid.net/FDR93e6/oi-kalas-oi-neoellines-ki-oi-islamistes-docx

The Lycian Rock Tombs, Fethiye, Türkiye, c. 4th century BCE. 

The Villa des Orangers, luxury five star hotel is located in the heart of Marrakech and is a true haven of peace. Everything has been carefully chosen to make your stay relaxing and sophisticated: an elegant decoration, delicious cuisine with Mediterranean and Moroccan flavours, a large garden and lush courtyards, three swimming pools, a traditional Moroccan Hammam, massage rooms, beauty salon, fitness, an open bar to enjoy a mint tea with Moroccan pastries during the day.

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization

What follows is the quasi-totality of my response to a Somali scholar, intellectual and activist, who happened to be a very good personal friend since the early 2010s and my days in Somalia. Being a perspicacious reader, my good friend, who originates from two different tribal backgrounds and has an unmatched knowledge of his great but recently (since 1991) beleaguered nation, noticed several recent articles of mine in which I call for a definite and irreversible replacement of the Anglo-French colonial rule in Africa with a genuine, secular African-Chinese-Indian-Russian alliance.

The Great Cat - Horus (Messiah) defeats the Ancient Serpent - Seth (Anti-Messiah); wall painting from the Tomb of Pashedu (TT3) in Deir el Medina (Luxor West)

Afrocentrism will be a total failure if it is thought to be just an African intellectual's thought, idea, theory or ideology. Theorizing is already part of Western intellectuals' falsehood and evildoing. Philosophy is nonsensical, absurd, false and inhuman. There was never 'philosophy' in Africa, because it would be viewed as deviation and decay. Contrarily, in Ancient Africa there were Truth, Transcendental Spirituality, Primordial Myth, World Conceptualization, Supratemporal Eschatology, and Spiritual-Material Synergy. So, the primary tasks of African Afrocentric intellectuals involve the irrevocable obliteration of all Western terms and their replacement with Oriental African concepts, notions, terms, values and virtues. Consequently, there cannot be "an Afrocentric University", because this term follows a Western pattern. Offering herewith an example, I suggest that every institution in which African students will learn the truth should be called after the Ancient Egyptian term "the Place of Truth" and the instructors "Servants in the Place of Truth". This title was associated at the time with all the great scholars specializing in mummification and in the preparation of the human soul for the Hereafter. However, this has always been the value of life, learning and knowledge according to all the varieties of African culture: material life is subject to moral judgments that enable us to gain eternal life.

Contents

Introduction

I. Decolonization and the failure of the Afrocentric Intelligentsia

II. Afrocentric African scholars should have been taken Egyptology back from the Western Orientalists and Africanists 

III. Western Usurpation of African Heritage must be canceled.

IV. Afrocentrism had to encompass severe criticism and total rejection of the so-called Western Civilization

V. Afrocentrism as a form of African Isolationism drawing a line of separation between colonized nations in Africa and Asia

VI. General estimation of the human resources, the time, and the cost needed

VII. Decolonization means above all De-Anglicization and De-Francization

Introduction

Realizing what is at stake and being well acquainted with earlier African attempts for a final decolonization (notably the intellectual-academic sphere of Afrocentrism and the political activists of African Renaissance), my friend, who has the same age with me and who studied, lived, worked and prospered in the USSR, Canada, Yemen and Pakistan, wrote to ask me how Somalia could eventually contribute to or lead the African decolonization and de-Westernization movement, thus taking the Black Continent to the next stage and justifying the great expectations that were created across Africa back in 1960, due to the independence and the unification (of only two out of the five parts) of Somalia.

At this point, I have to add that the present response is only the first of three letters that I planned to send to my friend. The urgent need for worldwide decolonization and de-Westernization has become a major issue for great nations, organizations and alliances, like the BRICS+. Many people across the world would therefore question the entire conversation, stating that presently Somalia is too small, too weak, and too disunited in order to possibly undertake international tasks that seem to be best suited rather to some of the world's leading states.

I believe that, although this approach may be shared by many people, it is ostensibly very shallow. This is so because stronger a nation is, more difficult it becomes for their rulers, elites, and people to undertake an in-depth self-criticism, reassessment, and restart or partly rectification. In other words, a better organized nation is by definition more conservative and therefore less inclined to changes; these traits and conditions have been attested repeatedly throughout History.

Consequently, when it comes to colonization and Westernization, self-scrutiny must be very deep, and this -at the national level- can be extremely painful. That is why, in Russia, de-Westernization will be a far more difficult process to be carried out than in India.

Taken into consideration that Westernization (not only behavioral-cultural but mainly educational-academic-intellectual) is tantamount to alteration, corruption and degeneration, one has to underscore at this point that national identity is not necessarily proportionate to national independence. It is quite possible that an educationally-academically-intellectually corrupted nation, although in possession of an independent state, has minimal national consciousness (because of their entirely Westernized education), whereas an enslaved nation struggling to achieve national independence may have fully preserved their national identity and intellectual originality.

Back in January 2021, I explained exactly this to an Oromo friend, who wrote to ask me why Egypt does not help the Oromo liberation movements achieve national independence for Oromia and in the process demolish the obsolete and genocidal state of Abyssinia (Fake Ethiopia). Egypt is an independent state without national consciousness of historicity whereas the Oromos are a non-independent nation with emphatically strong Cushitic national identity and cultural originality. It took me a series of five articles to fully respond at the time; in the last article of the series, one can find titles of and links to the earlier parts:

academia.edu

Contrary to Oromos & Somalis, the Masriyin (Christian or Muslim Egyptians), as subjects of the Mamluks and the French, have had no National

First published on 28th January 2021 here: https://megalommatis.wordpress.com/2021/01/28/contrary-to-oromos-somalis-the-masriyin-christian-o

I expand on these topics, because there is a multitude of parameters in the much needed effort of African decolonization and educational-academic-intellectual de-Westernization. To offer an example, I have to say that even the nefarious term "university" (from the Latin "universitas") cannot be possibly accepted by all those who -in Africa, Asia, Eastern Europe and Latin America- seek decolonization, de-Westernization, and restoration of the ancestral values, moral standards, cultural integrity, and academic-educational traditions. This is however discussed in a second letter dispatched to my friend. Last, in a third letter, I examine a number of major issues around which the refutation of the Western colonial forgery and pseudo-historical doctrine will have to revolve.

---------------------- Letter to a Somali friend -----------------------

Thank you for the opportunity you offer me to write down my observations, perceptions, reflections, and conclusions on the topic under discussion!

I. Decolonization and the failure of the Afrocentric Intelligentsia

Several educational, academic, intellectual and political efforts have been undertaken over the past six (6) decades in order to take Africa out of the disastrous and heavy, colonial impact and to help the various nations of the Black Continent achieve national identity, cultural integrity, and ultimate liberation from the Western yoke.

Explaining why the Afrocentric African intellectuals failed (or at least they did not meet the early enthusiastic expectations) necessitates an extremely lengthy treatise the size of an encyclopedia; however, at this moment, I have to pinpoint the crucial mistakes made by the leading figures of the movement that became known as Afrocentrism.

To offer beforehand a recapitulative judgment, I would say that they all viewed their tasks within a far narrower context, thus minimizing the extent of the work that lies ahead.

They did not realize the importance of inter-African concertation, reciprocal knowledge, and systematized cooperation.

They failed to evaluate the extent to which they all have been altered, Westernized, and alienated from their t=roots.

They did not examine how sick, absurd, criminal, and inhuman the Western world was - even before colonizing Africa and other parts of the world.

And they did not consider as their priority to contact other colonized nations in Asia, Eastern Europe, and Latin America, to exchange descriptions of common experience, and to decide about their much needed common struggle and decolonization effort.

II. Afrocentric African scholars should have been taken Egyptology back from the Western Orientalists and Africanists 

First and foremost, their overall mental and intellectual endeavor was utterly wrong, misplaced, upended, and factitious. Although this statement seems to be extremely disappointing and perhaps even unfair, it is not. When people like Cheikh Anta Diop and Molefi Kete Asante decided to oppose the colonial powers and their historical distortions by means of Afrocentrism, they acted (without even understanding it) as typical Western intellectuals or philosophers.  

The Afrocentric African intellectuals thought that their own African culture could give them the foremost insignia of originality, but this was a wrong assumption. Unfortunately, they never questioned their authenticity and they failed to notice that they had already been exposed to overwhelming colonial impact at the mental, intellectual, educational, academic and scientific levels. So, they did not even imagine that they had first to methodically filter their mindsets, concepts and beliefs, and to remove the clutter. They did not realize that they had first to thoroughly study in-depth Egyptian hieroglyphics, Ancient Egyptian civilization, and the History of Egypt down to Modern Times in order to have access to the foremost African past.  

This would not be an easy task, because they would have to take Egyptological courses mainly in French- or English-speaking countries (or alternatively in Italy, Germany, Russia, Austria, Poland or Egypt - without however major differences in the syllabus, methodology or apparoach). In these countries' academic institutions, their professors would teach and propagate the compact, pseudo-historical dogma, which has progressively covered all sectors of Humanities and which was geared in order to historically legitimize and consolidate the Western colonial power at the educational, intellectual, and academic levels. This Western historical forgery is at the origin of every colonial evildoing, because it stipulates the preposterous Western supremacy, it defines the cruel and inhuman West as 'the realm of civilization', it denigrates all the other great nations (not only Africans) as barbarians, and it offers to the Western gangsters the foremost pretext to colonize the world.

So, as Afrocentric African students, they would have to meticulously search, find out, and identify -in the manuals that they would study and in the courses that they would attend- endless inaccuracies, deliberate errors, obvious lies, and a multitude of techniques geared by Western Egyptologists in order to distort the historical truth and to adjust all newly found data to the arbitrarily preconceived and shamelessly pronounced diagram of World Pseudo-History that the evil intellectuals of Western European Renaissance composed in the 15th and the 16th centuries, before sending their heinous, anti-Christian, barbarian and racist conquistadors and rascals to invade the rest of the world and carry out unstoppable series of genocides.

This means that, instead of blindly accepting their Western professors' assumptions and teachings, the Afrocentric African students of Western Egyptologists should scrutinize every single word, argumentation, conclusion, pretension, interpretation, lecture and publication of their professors, denounce -point by point- every single case of falsehood or deliberate distortion, and reject the Western Egyptology across the board.  

The task of the first Afrocentric African Egyptologists would be immense, involving

a) the publication of encyclopedias and books, academic periodicals, and secondary education manuals, and

b) extensive activities in terms of science popularization in newspapers, reviews, movies and TV programs – all available in many African languages, not in French and English.

All the criminal lies of the Western Eurocentric Egyptologists should be ferociously denounced, whereas Egypt, Sudan and Libya should be persuasively asked by all the other African states to effectively ban every Western European, Australian, and North American Egyptologist and Egyptological mission member, who did not denounce the fallacies of Eurocentrism, Judeo-Christian tradition, Greco-Roman civilization, Hellenism, Classicism and Renaissance. 

To give you an approximate idea, if the aforementioned development had taken place at the time, by now there would have been formed several hundreds of Afrocentric African Egyptologists teaching factual, truthful and unadulterated Egyptology in more than a hundred universities across the Black Continent. You certainly can fathom what a devastating blow against the Western European and North American colonial academia this development would have been.

Contrarily to this indispensable task and inevitable priority, the first Afrocentric African Egyptologists were merely theorizing in a most harmless manner, while having a very shallow understanding of Ancient Egypt. As a matter of fact, they never challenged, let alone endangered, the academic, educational and intellectual interests and biases of the Western colonial elites. Even worse, they intended to make political use of the Ancient Egyptian heritage; but this was really calamitous because "politics" is an entirely Modern Western fabrication that did not exist in the past in Africa, Asia or Europe. There will never be decolonization with politics anywhere, because there was no politics before the colonial era.  

More importantly, the aforementioned approach, which applies to Egyptology, should have also been followed in all the other sectors of Humanities that concern Pre-Islamic Africa, namely Meroitic-Cushitic Studies, Axumite Abyssinian Studies (to best document the Yemenite, non-African, origin of the Axumites), Punt and Ancient Somali Studies, Punic (Carthaginian) Studies, Libyco-Berber Studies, Late Antiquity Africa, and African Christianity.

III. Western Usurpation of African Heritage must be canceled.

In addition to the aforementioned, the Afrocentric African Egyptologists should undertake another, turly enormous endeavor, namely the ultimate denunciation and the irrevocable cancellation of the Western usurpation of a sizeable part of African and Asiatic historical heritage. Example:

Plotinus (204-270), who was an Egyptian mystic, erudite scholar, and spiritual master, has been distortedly named as "Greek Platonist philosopher" by the racist, colonial forgers of Western universities; but Plotinus was born in today's Asyut (Zawty in Egyptian Hieroglyphics; Syowt in Coptic; Lycopolis in Ancient Greek) in Central Egypt. He was an Egyptian, and his spiritual doctrine was entirely Egyptian; Plotinus wrote in Ancient Greek only to further propagate his knowledge, wisdom and world conceptualization, but his knowledge of Ancient Egyptian Hieroglyphics is unquestionable.

Would it be therefore normal to consider an African American as an Anglo-Saxon only because he writes in English?

Many non-specialists may wish to formulate another question about Plotinus:

Why do then Western forgers call Plotinus "a Platonist philosopher"?

This is simple to answer.

Plato had traveled and studied in Egypt; in fact, his theories and world views are not his, but have derived from well-known, fundamental Ancient Egyptian concepts of transcendental knowledge, spirituality, moral, and world conceptualization. The underlying nature of Plato's so-called philosophy is the Ancient Egyptian Iwnw (Heliopolitan) dogma (also called among Greeks as "the Ennead"), i.e. one of the most influential religions of Ancient Egypt, which progressively spread throughout the Mediterranean Sea and Europe. So, Plotinus is a valuable part of Ancient African heritage that has been usurped after it was labeled "Greek" by the racist and criminal French, English and American academics and forgers.

Another example is offered by Porphyry of Tyre (234-305), Plotinus' student; he was a Phoenician spiritual master, cosmologist, mathematician, intellectual, debater, and author. Although Assyrian-Babylonian spirituality, science and wisdom are evident in his works, Western academic fraudsters still call him "Neo-platonic philosopher", which is another blatant case of Western usurpation of Oriental Asiatic heritage.  

There is nothing "Greek", nothing "European", and nothing "Western", in the highly valuable works of those great spiritual mystics and erudite scholars; they were genuinely Oriental, either African or Asiatic. But faithless, atheist, and materialist forgers of the Western universities have ludicrously labeled all these great masters "philosophers", thus propagating the use of a profane word, which during the Antiquity was of low connotation, because it was in straight opposition to words such as "wise", "sacred", "venerated", "pious", and "consecrated".

Compared to the high priests of Egypt, Cush/Meroe, Punt/Somalia, Carthage, Phoenicia, Assyria and Iran, the so-called Ancient Greek and Roman "philosophers" constituted villainous and degenerate evildoers. The profanity of those corrupt, obscene and barbarian malefactors (like the Epicureans) is beyond description, as they pretended that Man has the right to perform all the absurd crimes and the most repugnant sins if this is 'good' for his sensual pleasures.    

No Afrocentric African Egyptologists and Africanists will ever do good service to the Black Continent, their national identity, their cultural integrity, and the values and virtues of their ancestors, if they do not irrevocably reject the Western usurpation of Oriental heritage; actually, it is their obligation to irreversibly eradicate the last shred of Western impact on African education, academic knowledge, intellectual life, and moral tradition.  

IV. Afrocentrism had to encompass severe criticism and total rejection of the so-called Western Civilization

Second, the overall mental and intellectual endeavor of the Afrocentric African intellectuals was definitely incomplete. Not only they did not study Egyptology to acquire access into the Ancient Egyptian Hieroglyphic sources that constitute the utmost African originality, but they also failed to duly explore, analyze and criticize the Modern Western world. All the same, they would have two major tasks in this regard; more specifically, they had to first, evaluate the Western world on the basis of their own African criteria and values, and second, publish their argumentations, evaluations, and conclusions.   

As a matter of fact, they had to ultimately investigate the so-called Western world per se, identify its nature and origin, describe the process of its fabrication, denounce its unreliability and inhumanity, and discredit the Western intellectuals' conclusions, assumptions, pretensions, and fake stories. In other words, they had to effectively check whether the so-called Western world was anything more than spiritual corruption, deliberate alteration, and degenerate disfigurement of a part of the Ancient Oriental world.

This is a very critical point; although no Afrocentric African Egyptologists and Africanists have been formed until now (in order to subsequently re-establish an Afrocentric version of Egyptology and of several other related fields of Humanities), African universities have been flooded with numerous types of absurd, preposterous Western propaganda, notably the academic fields of French Literature, Art, History and Culture, English Literature, Art, History and Culture, Italian Literature, Art, History and Culture, Modern European Philosophy, etc.

All these fields have been accepted and developed in African universities; and the contents of numerous syllabuses were instructed to African students on African soil. This was carried out very thoughtlessly and extremely disastrously. Due to this situation, a great number of texts written by Western poets, playwrights, authors, philosophers and others were diffused among African populations. This means that immoral concepts, evil plots, inhuman stories, criminal ideas, vicious thoughts, counterfeit values, and execrable vices made their way into the hearts and the minds of millions of innocent Africans, fully corrupting them and effectively destroying their culture. This very deceitful and extremely pernicious method made many Africans unconsciously accept what would be impermissible for their parents' and ancestors' standards, values, and measures to tolerate.  

It is most unfortunate that the Afrocentric intelligentsia of Africa failed to make it clear that no Western European and Northern American text can be taught, studied, printed or diffused on African soil, if it does not comprehensively comply with African values, virtues and traditions. Voltaire, Jean Jacques Rousseau, William Shakespeare, François Rabelais, Joachim du Bellay, Montesquieu, Victor Hugo, Charles Baudelaire, Rudyard Kipling, Albert Camus, Agatha Christie, and scores of other supposedly important, valuable or even acceptable authors are absolutely pathetic and worthless when evaluated as per African moral values, measures and cultural criteria.

In fact, most of these pathetic, anomalous and evil individuals were heinous fanatics, paranoid fraudsters, and abhorrent sinners, who carried out crimes, propagated evildoing, despised their fellow countrymen, and promoted immoral manners and unethical behavior. They were abnormal to the extent of loathing and reviling the Christian culture of the societies in which they belonged and which they wanted to destroy. Clearly, there is only one reason for which Agatha Christie's novels (to offer an example) could be accepted as a study topic in African universities: in order to castigate the evil plot and to articulate a devastating critique of English Literature on the basis of African moral considerations, traditional values, and literary standards.

V. Afrocentrism as a form of African Isolationism drawing a line of separation between colonized nations in Africa and Asia

Third, the overall mental and intellectual endeavor of the Afrocentric African intellectuals proved also to be disturbingly egocentric; this is due to the fact that the interpretation of their approach leads us to the conclusion that they considered the colonial wrongdoings as necessary to eliminate only from Africa. In other words, they failed to notice that Africa was only one of the colonial powers' targeted lands or continents and that the Spaniards, the Portuguese, the English, the French, the Dutch, and the Belgians also colonized vast territories in Asia, Europe and Latin America. Last, they did not take into account that the Western colonial practices have been continued by several derivative states of the colonial powers, notably the US, New Zealand, Australia, and Canada.

It would however be very helpful for all the Afrocentric African intellectuals to examine how the Ottoman Empire (one of African History's largest empires), Iran, the Mughal Empire of India, China, and even Russia were systematically and incessantly targeted by the colonial empires of the West. Furthermore, it would be very useful for those intellectuals to observe and assess that, for the colonial powers, the military occupation or the political dependence of a land, nation or kingdom is not the only means of effectively impacting a colony and introducing it into the colonial metropolis' sphere of influence.

Russia was never occupied militarily by the Western colonial powers, but from the beginning of the 18th c., the Romanov dynasty was targeted with a sophisticated and multifaceted process of Westernization (Europeanization) to which many Russian nobles, clerics and intellectuals reacted ferociously. It is quite telling that the Imperial Russian elite was successfully dragged to the extent of becoming an ally of the atheist and profane state of France (instead of naturally siding with Germany and Austria-Hungary), only to be exhausted in WW I, defeated by the Germans, and replaced by the Communists, who were totally alien to Russian culture.

This shows that to best serve African nations' interests and anticolonial vocation, the Afrocentric intelligentsia of Africa should enlarge their horizons, see Africa as only one colonially targeted land or continent, and enrich their knowledge and experience with the study of non-African civilizations, lands and nations that have also been colonized by the Western colonial powers. No one can possibly assess the historical distortions made by the Western academics during the formulation of their bogus-historical dogma, without duly delving into numerous fields of Humanities and fully checking endless inaccuracies, deliberate errors, obvious lies and a multitude of techniques geared by Western scholars in fields like Assyriology, Hittitology, Iranology, Biblical Studies, Indology, Islamology, Turkology, Slavic and Russian Studies, and Sinology.

VI. General estimation of the human resources, the time, and the cost needed

The aforementioned criticism may now help as a guideline for the future; what was not achieved in the past can be attempted now. Presently, perhaps the international context is more favorable to such an effort. Speaking for a middle-size African state, such as Algeria (in guise of an example), the effort to launch numerous sectors of Humanities, as new academic fields entirely free of colonial falsehood and distortion, would not be difficult to undertake. All the same, it would certainly demand perfect conceptualization of the commendable objective and proper contextualization within the international community. As it consists in a project of national and all-African dimensions, it should be placed under central (governmental) guidance and supervision.

It goes without saying that a project this important would also involve fully committed students, who would be absolutely conscious of the national and all-African character of the undertaking, and of their role in it. They should first be prepared during a 3 or 4-year syllabus (leading to a B.A.) and then financially supported during their graduate, postgraduate and doctoral studies. They should finally be committed to

a) returning to their 'alma mater',

b) being appointed there, and

c) launching a new department of studies in the sector in which they would have already been specialized.

To give an estimate, this national and all-African project (covering sectors named or insinuated in the aforementioned parts II, III, IV and V) would encompass around 50 (fifty) different sectors of Humanities. Selecting 10 (ten) genuinely interested and devoted students, who would be ready to specialize in the designated fields and return to be employed, means a total of 500 students, i.e. 500 scholarships for 10 years, and one secretariat in order to adequately administer the whole project. For a country like Eritrea or Mauritania, this would certainly be difficult to undertake, but for Algeria it is affordable. It would not exceed 100 million US$ for the entire period (including also the infrastructure and the establishment of basic libraries).

It would not only be a historic investment in terms of National and All-African Education, but it would also constitute a formerly colonized nation's most radical, resolute and drastic step out of the colonial era. In other words, in 15 (fifteen) years, an effort of such magnitude would bring forth results that would be exponentially greater than what the reputed Institute of African Studies of the University of Ghana achieved in more than 60 years (it was incepted in 1962).

VII. Decolonization means above all De-Anglicization and De-Francization

The previous paragraphs contain a brief criticism of the Afrocentric movement and at the same time reveal why it failed to bring forth substantive results. As a matter of fact, it should have started with an in-depth effort of self-knowledge. Today, in reality, Africans do not know one another, and if they do, this happens at a so superficial level that it is insignificant. This is exactly what I wrote before more than 10 years in a presentation which was widely publicized in Nigeria:

academia.edu

AFRICAN RENAISSANCE UNIVERSITY A VISION

Proposals for the establishment of the first Afrocentric University in Africa

There is no African unity, no African identity, and no African interconnection, when Africans need colonial nations' languages (English and French) to communicate with one another. In this regard, it is essential at this point to highlight that the current political appearance and the political map of Africa are also of entirely colonial nature; it is what the colonial powers wanted to impose on the Black Continent. That's why it cannot be taken seriously into account.   

Any genuine and integer African cannot accept the colonial falsehood as per which Arabic is the main language throughout North Africa. This 'happens' only according to the Orientalist falsehood and due to colonial involvement and interference. In reality, Berber (Amazigh) is the main language throughout North Africa, and all the Africans, who deny this reality, are -quite unfortunately- victims of the colonial powers and of the delusion that European Orientalist and Africanist academics methodically created in order to effectively prevent Africans from achieving true nation building. Then, this implies that there should be Departments of Berber Language and Culture in at least 15 African countries. A Hausa-speaking Nigerian, a Somali, and a Swahili-speaking Kenyan should have the chance (in the perspective of 15 years after the beginning of the herein described educational-academic-intellectual decolonization project in their respective countries) of learning Berber in their high school. Similarly, an Algerian, a Moroccan, a Tunisian or a Libyan should have the chance of learning Hausa, Somali or Swahili in their relevant high schools.

More than 10 million people in Egypt are Copts; for a real African and Afrocentric thinker, the absence of Departments of Coptic Language, Literature and Theology is one of the worst results of the colonial rule throughout Africa. Somalia is an entirely Muslim country; yet, a Department of Coptology would be necessary in Somalia, because only then all the Somalis would understand the historical dependence of the Amhara and Tigray Abyssinians on the Copts, the existing differences between the Amhara and the Copts of Egypt, the pseudo-Christian nature of the Amhara, the reason for which the Christian Orthodox Oromos rejected to have any connection with the Amhara and were (few years ago) directly connected to Copts (the Coptic Patriarchate of Alexandria), and many other similar issues.

To underscore few specific points around which Somali Education, Academic Research, and National Building become one unitary endeavor, I would say the following: if the Amhara tribe and the Abyssinian colonial state proved to be a serious problem and a real threat for Somalia and the Somalis, it is then a national obligation of the Somali government to form a small force of academic specialists, who by studying and learning Coptic language, Coptic cult, Coptic theology, and History of the Coptic Church, will be able to advise correctly on all topics related to the Amhara Abyssinians and to the reason of their hatred of Somalia, Egypt, Islam, and Coptic Christianity. Furthermore, these Somali scholars will be able to unveil to many other Christian Africans the anti-Christian nature of the Amhara and their leaders.

For this to happen, after a first 3 or 4-year curriculum (leading to a B.A.), a Somali graduate should first choose this field as the main objective of his professional academic career; at the same time, he will have to be fully conscious of the fact that his desire to study Coptic in Egypt, specialize in Coptology, and become an expert on the matter does not constitute only his own career choice, but it is also a matter of national importance for Somalia. For this to be confirmed, governmental scholarships will have to be announced and offered for a certain number of years. 

A certain perspective has to be given to similar projects leading to the preparation and the launching of a Department of Coptology in Somalia. As I already said at the end of part VI), if we calculate a) the first circle of studies that will lead to a B.A. in Somalia (during which the selection of one or two candidates for specific scholarship for Coptic Studies will take place), b) the postgraduate & doctoral studies (5-7 years) that the Somali graduates will undertake, and c) their return to Somalia in order to launch for the first time a Department of Coptology, it will take ca. 10 years until the state of Somalia establishes a pertinent educational-academic foundation in this regard.

If this is what is needed for the launching of Coptic Studies in Somalia, similar effort has to be deployed for the establishment of many other sectors of Humanities. It will be a matter of Somali students' commitment and Somali government's investment in a national and all-African cause.

---------

Download the article in PDF:

megalommatiscomments

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization

За пределами афроцентризма: предпосылки для того, чтобы Сомали возглавила африканскую деколонизацию и девестернизацию What follows is the qu

academia.edu

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization

За пределами афроцентризма: предпосылки для того, чтобы Сомали возглавила африканскую деколонизацию и девестернизацию Содержание Введение I.

linkedin.com

Muhammad Shamsaddin Megalommatis on LinkedIn: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization За пределами афроцентризма: предпосылк

SlideShare

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization

Beyond Afrocentrism: Prerequisites for Somalia to lead African de-colonization and de-Westernization - Download as a PDF or view online for

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία-1989

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, 1989

Кузьма Мегаломматис, Абзу (и Апсу): мировая мифология, Греческая педагогическая энциклопедия, 1989

Kosmas Megalommatis, Abzu: Weltmythologie, Griechische Pädagogische Enzyklopädie, 1989

Kosmas Gözübüyükoğlu, Apsû: Dünya Mitolojisi, Yunan Pedagoji Ansiklopedisi, 1989

قزمان ميغالوماتيس، آبزو : اساطیر جهانی، دایره المعارف آموزشی یونانی، 1989

Côme Megalommatis, Apsû (et Abzu): Mythologie mondiale, Encyclopédie pédagogique grecque, 1989

1989 قزمان ميغالوماتيس، أبزو: الأساطير العالمية، الموسوعة التربوية اليونانية،

Cosimo Megalommatis, Apsû: mitologia mondiale, Enciclopedia pedagogica greca, 1989

Cosimo Megalommatis, Apsú (o Abzu): mitología mundial, Enciclopedia pedagógica griega, 1989

Cosmas Megalommatis, Apsu: World Mythology, Greek Pedagogical Encyclopedia, 1989

=================

Скачать PDF-файл: / PDF-Datei herunterladen: / Télécharger le fichier PDF : / PDF dosyasını indirin: / :PDF قم بتنزيل ملف / Download PDF file: / : یک فایل دانلود کنید / Κατεβάστε το PDF:

calameo.com

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία - 1989

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, 1989 Кузьма Мегаломматис, Абзу (и Апсу): мировая мифо

docdroid.net

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού.pdf

Axoeiro{, i6oro rou Aloo[ (ot rne Tlolror]D. Kormq llox6Fo. To ovouo ro-uol' po O6porq, Kot o€ nqpivoeol rov 6n6rc rou rolpio4el. lro owtgon

slideshare.net

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία - 1989

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία - 1989 - Download as a PDF or view online for free

figshare

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία-1989

Κοσμάς Μεγαλομμάτης, Απσού: Παγκόσμια Μυθολογία, Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, 1989Кузьма Мегаломматис, Абзу (и Апсу): мировая мифол

From Ferdowsi to the Seljuk Turks, Nizam al Mulk, Nizami Ganjavi, Jalal ad-Din Rumi & Haji Bektash  

By Prof. Muhammet Şemsettin Gözübüyükoğlu (Muhammad Shamsaddin Megalommatis)

Pre-publication of chapter XXIII of my forthcoming book “Turkey is Iran and Iran is Turkey – 2500 Years of indivisible Turanian – Iranian Civilization distorted and estranged by Anglo-French Orientalists”; chapter XXIII constitutes the Part Nine (Fallacies about the Golden Era of the Islamic Civilization). The book is made of 12 parts and 33 chapters.

----------------------------------------------------  

Read and download the chapter here:

Continental Empires

From Ferdowsi to the Seljuk Turks, Nizam al Mulk, Nizami Ganjavi, Jalal ad-Din Rumi & Haji Bektash

History, Ancient History, Silk-, Spice- Perfume Roads, Spirituality, Faith,

historikon.substack.com

From Ferdowsi to the Seljuk Turks, Nizam al Mulk, Nizami Ganjavi, Jalal ad-Din Rumi & Haji Bektash

By Prof. Muhammet Şemsettin Gözübüyükoğlu (Muhammad Shamsaddin Megalommatis)

January 26 1988 - Burnum Burnum plants the Aboriginal flag at the cliffs of Dover, claiming England for the Aboriginal peoples of Australia, exactly 200 years after Arthur Phillip claimed Australia for the British. [video] The full Burnum Burnum Declaration:

I, Burnum Burnum, being a nobleman of ancient Australia, do hereby take possession of England on behalf of the Aboriginal people. In claiming this colonial outpost, we wish no harm to you natives, but assure you that we are here to bring you good manners, refinement and an opportunity to make a Koompartoo - ‘a fresh start’. Henceforth, an Aboriginal face shall appear on your coins and stamps to signify our sovereignty over this domain. For the more advanced, we bring the complex language of the Pitjantjajara; we will teach you how to have a spiritual relationship with the Earth and show you how to get bush tucker.

We do not intend to souvenir, pickle and preserve the heads of 2000 of your people, nor to publicly display the skeletal remains of your Royal Highness, as was done to our Queen Truganinni for 80 years. Neither do we intend to poison your water holes, lace your flour with strychnine or introduce you to highly toxic drugs. Based on our 50,000 year heritage, we acknowledge the need to preserve the Caucasian race as of interest to antiquity, although we may be inclined to conduct experiments by measuring the size of your skulls for levels of intelligence. We pledge not to sterilize your women, nor to separate your children from their families. We give an absolute undertaking that you shall not be placed onto the mentality of government handouts for the next five generations but you will enjoy the full benefits of Aboriginal equality. At the end of two hundred years, we will make a treaty to validate occupation by peaceful means and not by conquest.

Finally, we solemnly promise not to make a quarry of England and export your valuable minerals back to the old country Australia, and we vow never to destroy three-quarters of your trees, but to encourage Earth Repair Action to unite people, communities, religions and nations in a common, productive, peaceful purpose.

Burnum Burnum

Rare photos for the Capital of Palestine - Alquds 1920 which is 29 years before the born of the Israeli occupation.