Umut

Geceye Hislerimizi bırakalım.

Kendime sınırlar çizdim. Daha fazla kırılmamak, olmak istemediğim biri haline gelmemek için kendime sınırlar çizdim.Asla anlamayacağım şeyleri anlamak zorunda kalmamak için çizdim sınırlarımı. Aslında bir şeyi çok iyi biliyorum .” Yalnız olan ben değilim duygularım” oysa ki hep kendimi yalnız sanıyordum . Hayat insanı her şekilde sınar. Bazen vazgeçmen gerekir, bazen düşmen. Umutla girdiğin yollardan bir sokağa çıkmaman gerekir. Acıya karşı hissizliği öğrenmek için. Olmadığında zorlamamak için. Bazen büyümek gerekir. Yokuşlardan düşmek, tekrar ayağa kalkabilmek için.Benim kelimelerim sesimden çıkıp kimseye çarpmayacak.Dökülen son sözler her zaman buruktur.Ama sevmek hâlâ dünyanın en güzel duygusu ve sevilmeyi hak eden insanlar daima varlar.Bazen iyi ki dediğiniz güzel insanlar olur hayatınızda ve hep güzel kalacaklardır. Hayatta ne olursa olsun değer verdiğim yerde tutmayı öğrendim ben.BELKİ BİR GÜN Zamanın anlamını yitirdiği bir yerlerde, seninle el ele. Neyse okuyan herkese teşekkür ederim . Ben Altan

Peki Sen Kimsin ?

Umutlu baktığın o yarınları elinden almasını bilirim de, siktir et mutluyum değmezsin .

Bir kadını güzel seveceksin..

“Ne sesimden anladın , ne de sessizliğimden .

Yanımda olman gereken zamanlarda hep Yalnızdım.”

Ne demişti Neşet Baba; "Uğruna yandığım boşumuş meğer."

Özledin, İçtin, Ağladın, Güldün, Şarkılar söyledin, Şiirler yazdın. Peki o ne yaptı? deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta.

Gülmek, hayatın en güzel eylemidir. Her ne varsa sizi bundan alıkoyan, onları yok edin.

Biri girer hayatına, kokusuyla uyuyup, sesiyle uyanmak için her şeyini verirsin.

"gitmeyi hâlâ bilmiyorum ama,

bir adım geri çekilmeyi öğrendim artık."