Kimsem Yokmuş Gibi Hissettiğim Anlardayım

"Kimse anlamadı duvarlarla konuştuğumu, kimse anlamadı sorunlarla boğuştuğumu."

Geçmişimin kanlı ellerinin boğazıma yapışmasına izin vermiş, kendi gerçekliğimi kaybetmiştim ama bunu ben doğurmamıştım. Geçmişimde olan hiçbir şeyi kendim istememiş, üzerine kan kokusu sinmiş katil ellerle kendi benliğimi öldürmek istememiştim. Bu geri dönüşü olmayan bir yol muydu bilmiyorum. Hala eski benliğimi getirmem için bir şansım var mı bilmiyorum.

“Hayatım büsbütün uçuruma yuvarlanan bir araba fakat ben radyoda çalan şarkının güzelliğine gülümsüyorum.”

Hiç kimse benim gibi değildi ve ben de hiç kimse gibi değildim. Ben tek başımaydım, onlarsa herkes.

Peki ya anlatırken yaşadığın zamandan daha ağır gelmesi¿

anlatırken o kadar dramatize edemiyorsun ama yaşarken çok üzücüydü aslında.