224 posts
Bu hayatta inanın bana birisinin sana hiç olduğunu söylemesi değil, Asıl kötü olan sana hiç olduğunu hissettirmesidir. Ve bulunduğun her ortamda sana hiç bir insan muamelesi yapmasıdır. Şunu söylemeliyim ki bu hayatta bence hiçbir insan hiç değildir. Bence asıl bunu söyleyenler kendini kandırmaya çalışan insanlardır... Önemli olan ise böyle insanlara karşı ayakta durmak değil midir?
Bazen olacak ayağımıza sarmaşıklar dolanacak yere düşeceğiz...
Bazı zamanlar olacak dikenli güllü yollardan geçeceğiz...
Fakat karanlıkta her zaman bir umut vardır. Öyle değil mi?
Gecenin karanlığında yıldızlarının sönmemesi dileğiyle...
Çünkü Gece Yıldızlar olmadan bir hiçtir...Ve Yıldızlar tutunurlardır Geceye parlaklığıyla gökyüzünde...
Bazen bir çatıda yalnız başına kahveni alıp yıldızları izlemek...
Kendini karanlık bir odaya kapatmaktan daha iyiydi bir yandan da...
Biz buraya ruhlarımızla birlikte tutsak,,, Satırlarımızla ses... Hikayelerimizle ise bir acıydık. Bir ruh ne kadar özgür olursa o kadarda olur tutsak...
Bu yüzden bırakmamalıyız Umutları, Kitapları. Şarkıları, Ayı , Yıldızları onlara sımsıkı tutunmalıyız.
- Ayağında bir ayakkabı bile yokken, çocuklara ders verilir mi hiç! Tüküreyim böyle işin içine!
- Suyunu içeceğin kuyuya tükürme...
Dostoyevski- Suç Ve Ceza
Bazen tek sığınaklarımızdır kitaplar...
Bazen ise duygularımızı tek açabileceğimiz bir deliktir satırları...
Bugünün kitabı Dostoyevski Suç Ve Ceza romanı...
Peki siz şuan hangi kitabı okuyorsunuz ya da başladığınız bir kitap var mı?
Önerilerinizi yazarsanız çok sevinirim.
Herkese yıldızların hiç sönmediği, Gecenin karanlığının sizi hapsetmediği, Kendi içinde tutsak kalıp içinden çıkamayanlara ise ışıklarla , aydınlıkla ve Yıldızların ve Ayın parlaklığının her zaman yüzünüze yansıdığı bir gece dilerim.
İyi geceler...
Biz farklı yerlerde ama aynı çatı altında yıldızların altındaydık.
Ne olursa olsun nerde olursak olalım yıldızlar parlak olacaktır değil mi?
Peki ama ay...Ay sizce gerçekten aydınlık mıdır?
Ay bence kendisini parlak ve aydınlık gösterir fakat ay tam aydınlık değildir...
Onun da gölgesi vardır bizim hiç görmediğimiz karanlık bir gölgesi...
İnsanlarda böyledir. Ön yüzünden ışığının parlaklığı vurar yüzümüze fakat karanlıktır gölgesi...
Ön tarafından düşer ayın yansıması parlaklığıyla nehre...
Arka tarafında ise karanlık gölgesi kalır onunla birlikte...
Her şey tamamen aydınlık değildir... Aynı Ayın karanlık bir yüzü olduğu gibi...
Sizce bir insanı hangisi daha çok acıtır? Birini arkadaşın sanıp onun senin için en iyi arkadaşın olduğunu düşünüp onun hep yanında bulunman mı? Yoksa, Onun seninle hiç arkadaşlık kurmak istemediğini bilip ve onun seni sevmediğinin yüzüne vurulması mı? Bence bu hayatta hepimiz karşımızdaki insanların duygularını önemsemez olmaya başladık. Hep kendi dediklerimizi duymaya... Karşımızdaki kişinin dediklerini dinlememeye başladık.
Bu yüzden içimize kapandık. Kendimiz karanlıkta kaldık... Ve bir daha ışık bulamadık... Ne bize bir el vardı bizi bu karanlıktan çıkarabilecek... Ne de bir ışık vardı bu karanlığı aydınlatabilecek. Bu yüzden tutunmalıyız yıldızlara ve aya... Bakmalıyız her gece gökyüzüne ve hala bir umut olduğunu birbirimize hatırlatmalıyız ki bir ışık doğsun karanlığın içine... Ve çıkalım biz bu karanlıktan gökyüzüyle...
Gecenin tamamen karanlık olmamasını sağlayan, Aydınlığı ay ve yıldızlardır. Ne olursa olsun gece bir sis bulutu gibi örtülse de kara bulutlar yıldızların ve ayın üstüne... Onun parlaklığı asla gitmeyecek... O kara bulutlar gittiğinde tekrar yükselecektir ay ve yıldızlar parlaklığıyla gökyüzüne...
Hayatınızda ne yaşarsanız yaşayın, sizi gerçek sevenler günün sonunda ‘’Seninleyim’’ diyebilenlerdir...
Peki siz hala bizimle misiniz?
Karantina💖
Hayatıma girdiler…Odamın kapısını açtım onlara içeri girebilmeleri için, Onlar ne yaptı?
Kapıdan girdiler… Işığımı kapatıp gittiler. Ve ben o gece karanlıkta odada tek başıma kaldım… Sadece ayın ışığı ve yıldızlar vardı…
Merhaba... Herkese ayın ışığının sizi aydınlattığı, Yıldızların bu gece daha parlak olduğu bir gece dilerim. İyi geceler...
Bazı zamanlar olur, içinde bulunduğumuz şehrin ışıkları bile içimizden aydınlık olur... Gündüz güneşin ışığı , Gece ayın ışığı olmazsa bizim içimizdeki karanlığı aydınlatacak bir ışık olmazdı...