Bog - Blog Posts

Love this boi 👌🏻👌🏻👌🏻

"No! You let him go, Drosera!" I commanded the larger than usual plant. It was taller than the highwayman and rivaling some trees in height.

"Do you know just how long I've been starving?" The Drosera nymph demanded. "Then, along comes something that I can finally eat."

"You can't eat him! Let him go!" I repeated my demand. My throat hurt like it was roughly rubbed against an oak tree's bark.

"Am I supposed to feel tingley?" the highwayman asked as the Drosera's tentacle wrapped itself tighter around him.

"How much food do you have on you?" I asked my highwayman. How could I let him die when we've gone so far already? But I also didn't know how much food he had stored away. If it isn't a decent amount, then he might starve later.

"Enough to feed this thing," he replied in a vague way. There were seedlings of worry but other than that he was sure in his choice.

"But-"

"Dump the contents out of the side that is furthest from me," he instructed while he gestured to his bag.

As I did what he ordered, I wanted to believe that there was another way. But we hadn't seen any animals since we entered the bog.

"Let him go and I'll give you three pieces," I bartered, moving the three largest pieces forward.

The nymph hesitated. It burned energy it needed to catch him and now I was asking it to burn more.

"How much energy are those worth?" it asked in a cautious tone.

"At least half of what you'd get out of him."

"I'm starting to feel a serious tingle right now and I don't like it," he called.

With great effort, the Drosera let my highwayman go. As I had promised, I gave it the three pieces of meat.

"I still feel a tingle. Is that normal?"

"Go to the creek we saw a few miles back and at least rinse yourself off. The acid is still trying to eat you," I instructed him.

Without a word, he left me with the nymph.

Chemistry and Corpses: The Science of Bog Studies

FINALLY I’m making a comic (written by @sorrows-hand)

The Wren Prince III - The Druid's Crannog

once upon a time.....

there was a tree. you'll never guess where that tree was...... in a bog. but, you see, this was not your average bog. no, it was a rare bog. some would even call it a rattlin' bog.

Długo nic nie pisałam, więc wracam i dzielę się wrażeniami z ostatnich dni❤️

Dzisiaj będzie mało o ed, ponieważ dostałam okresu i binguje praktycznie cały czas, ale wierzę, że będzie lepiej!!!

Pisałam egzaminy, no i muszę przyznać, że poszły mi całkiem nieźle. Polskiego nie pisałam, z góry mam 100%, matematyka (jak na mnie) poszła naprawdę spoko, no a na angielskim zrobiłam tylko jeden błąd💔

TW: wiara (chrześcijaństwo). Jeżeli gardzisz wiara chrześcijańską lub nie lubisz słuchać historii innych na ten temat, to radzę nie czytać dalej, ponieważ chce się podzielić tym, co mnie spotkało na rekolekcjach.

Historia mojej wiary jest bardzo zakręcona, może kiedyś o tym napiszę, jeśli będziecie chcieli. Dziś wróciłam z trzydniowych rekolekcji, zrobiłam kilka głupich akcji, z których nie jestem specjalnie dumna, ale też poznałam kilka fajnych osób i pogłębiłam moją więź z Panem Bogiem.

Chciałabym się z wami podzielić moimi odczuciami odnośnie adoracji, na której byłam w sobotę, ponieważ spędziłam tam cudowny czas i któryś już raz doswiadczylam uczucia, że Jezus jest obecny, że nie jestem sama.

Adoracja była wieczorem, kościół był ciemny, jedynym źródłem światła były fioletowobłękitne lampy, które nadawały temu wszystkiemu klimatu. Na adoracji głównie śpiewaliśmy, każdy dostał kartkę z tekstami pieśni, a osoby odpowiedzialne za muzykę były bardzo utalentowane i profesjonalne (zamiast organów była gitara i chyba pianino jeśli się nie mylę, śpiewał cały kościół + chłopak grający na pianinie śpiewał do mikrofonu, muszę przyznać, że miał cudowny głos)Całą godzinę klęczałam, ale uważam, że późniejszy ból kolan był tego warty. Śpiewałam każdą piosenkę, mimo że zazwyczaj się wstydzę, bo nie potrafię śpiewać.

Przez całe wydarzenie i jeszcze po nim czułam motylki w brzuchu, nieznaną emocje, która ciężko opisać słowami. Poczułam obecność Jezusa i zapragnęłam ją jeszcze bardziej pogłębić, w tym momencie nie myślałam o niczym innym, byłam szczęśliwa, czułam się błogo i beztrosko. Poczułam, że Bóg jest ze mną, że nie muszę się niczego lękać, że nie jestem sama, że ktoś zawsze będzie mnie kochał. Jestem pewna, że nigdy nie zapomnę tej szczególnej adoracji❤️❤️❤️ Gorąco zachęcam do brania udziału w takich wydarzeniach kościelnych i mam nadzieję, że również doświadczycie tej Bożej miłości🤞Będę się o was wszystkich modlić, z Bogiem!!! (Przepraszam za błędy, nie mam siły już sprawdzać i poprawiać tego wpisu!😭💔)

Lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. (Iz 40, 31)

1.13.2024 - Mushroom to Nap

Lambert and Heket get to take a nap together, it's totally a safe spot~

Part of my last animation assignment, I present to you my little guys, Kidney (the pointy one) and Cóbh ( the big ol softie) chilling in their underground kitchen

you can take the water out of the swamp but not the smell

to be a goose

4/8/22 (3)

this is a silly one, but my friend and I while we were in Massachusetts passed a few berry bogs, and one in particular had two geese just happily living their lives, and it inspired this haiku that day