Ajo heshtje që flet më shumë se fjalët…
Nuk ishte biseda më e gjatë, por ishte ajo që më la më shumë ndjesi.
Për herë të parë, ndjeva qetësinë e të treguarit gjithçka… pa thënë thuajse asgjë.
Ajo më kuptoi mes pauzave, mes shikimeve të pavetëdijshme 👀
dhe ndoshta për këtë arsye, kujtimi i saj ende rri në mendjen time si një melodi e butë në natë 🎶🌙
Sepse janë ndjenjat e thjeshta ato që zgjasin më gjatë…
Dhe zemrat që ndihen, edhe në heshtje, janë ato që nuk harrohen 💭❤️
Ndoshta ajo nuk e tha kurrë me fjalë… por unë e ndjeva.
"Nuk kam prekur kurrë ato ndjenja, por ato janë gjithmonë aty, në mendjen time.
Nëse e ke ndjerë ndonjëherë… mund të e kuptosh."
🌙💭
"I’ve never touched those feelings,
but they’re always there, in my mind.
If you’ve ever felt it… you might understand."
💫🌌
“Kam një ndjesi të çuditshme… si një ëndërr që më flet për dikë që nuk e kam takuar ende. Ndoshta është diçka që nuk ka arsye, por nëse edhe ti ke ndjerë kështu, ndoshta jemi gati të zbulojmë diçka të re së bashku.” 🌙💭
Ndonjëherë e imagjinoj… një vajzë me sy që ndriçojnë si muzg.
Dora e saj prek dorën time, dhe gjithçka bëhet e qetë.
Nuk e kam takuar ende, por e pres – në ëndërr ose në jetë.