Hep gitmek istedin dimi onun yanına...
Tüm mesafeleri kabul ettin..Dayanmaya çalıştın..
Canın çok yandı..
Ağladın..ağladın..
Çünkü elinden başka birşey gelmedi..
Gidemedin işte onun yanına.
Gözlerini kapattın.
Elinde olmadan ağlamaya başladın,kendini durduramadın..
Onun daha koklayamadığın kokusunu düşünmeye çalışıp durdun...
Sesini telefonu kapattığı an özledin..belkide hiç duyamadın..
Bizimkisi gerçek aşk dedin...ve haklıydın.
Şarkılar,şiirler,sözler yazdın onun için..
Bazen canın yandı...kendini boşverip,’’o iyimi acaba?’’ dedin..
‘‘Benim çektiğim acıyı oda çekiyormu’‘ diyip ağladın
ve sonra tekrar ‘’Allahım,lütfen o şuan ağlıyorsa artık dursun,ben onun yerinede ağliyim,o hep gülsün..ben gülmesemde olur..o mutlu olsun yeter’’dedin..
Ve biliyormusun...
Haklısın..haklıyız
Bu dünyada bizden daha çok seven yok..
Biz onları görmeden..kokusunu içimize çekmeden..tüm mesafelere ramen sevdik.
İnşallah bir gün bu acıyı çeken herkes sonunda mutlu olur..
Belki imkansızmış gibi gelecek bu söz ama...Herkes bir gün mutlu olacak,aynı o olmadan önce düşündüğün gibi..ama artık o var ve mutlusun.
Gördünmü?Hiçbirşey imkansız değil.
Asla umudunu kaybetme,ve şunuda unutma
O’da seni çok seviyor