Bende artık kimsenin ardı arkasını görecek hal yok. "Böyle davranıyor ama o öyle biri değildir." diyecek hal yok. Kötü bir zamandan geçiyor anlayışı hiç yok. Bende, sadece ne gördüysem ona göre davranmak var. Nasıl davranılıyorsa öyle davranmak.
İnsan en çok kendi kendine yetemediğini anladığında canı yanarmış. En çok o zaman dolarmış gözleri, yaralarına su tutulurmuş sanki. Parçaları dökülürmüş yerlere, ayak bileklerinden akar gidermiş hisleri. Beklermiş insan, bazen bir el beklermiş, bazen bir söz. Saklarmış insan göğüs kafesinde acılarını, kemikleri kırılana kadar umudun tozlarıyla yaşarmış. Tırnaklarından sızan kanı, kirpiklerinden düşen ışıltıyı son anına kadar yaşatırmış insan. İnsan yaşatırmış aslını, hayat değil. İnsan katlanırmış hayata, yaşamak için. İnsan sonsuzluk için var olduğunu söylermiş, sonsuzluk uçsuz karanlıklardan ibaretken.
İçim, bir çocuğun kapıda kalmışlığı gibi...
Aldığım nefes, daldığım derinlere yetmiyor.
Bir insanın hayatı hep mi olumsuz olur, hep mi bahtsız olur, yoruldum gerçekten.
Küle dönmüş bahçeme çiçek açtırırsın biliyorum.
Bir şehrin uzak semtleri gibi gözlerin.
Sardunyalar soldu elimde.
Daha çiçek açmam artık ben..
Olmuyor, yapamıyorum. Kafam bile kabul etmiyor artık beni, dört duvarla bile küsüm. Sevilmek istemiştim halbuki, bir gece yarısı gülümseten birkaç söz ile. Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi, ellerimi sıkıyorum, "neden sevilmedim?" diye soruyorum kendime. Niye yapıyorlar bana bunları? Ben herkese iyi gitmeye çalışırken, temiz düşünmek için uğraştıkça. Bir gün kirlenirsem ve herkesi kirletmeye başlarsam suçlusu ben değilim..
Bir akşamüstü yenilirim kendime hep.
Dize yatmalı ve saç okşamalı bir uykuya ihtiyacım var.
Kaç güneş battı o gece de bilmiyorum ama bir daha hiç sabah olmayacak gibiydi. Bir söz kaç güneş batırır, o zaman öğrendim.
Bir kördüğüm ki içim, çözdükçe dolaşıyor.
En mutlu anımda bile gözlerim nedensizce birkaç dakikalığına boşluğa dalıyor. Bir şeyler eksik ve düzeltemiyorum.
Dayanamadığım halde susmak ve gülümsemek zorunda olduğum şeyler var.
O kadar çok yoruldum ve o kadar çok savaşmak zorundayım ki..
Sevilmemesi gereken biriymişim gibi hissettiriyorlar.
Ben pek sevilmedim, o yüzden garip bir kişiliğe sahibim. Aldırış etmeyin..