Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί,
Απαράλλαχτο, εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα.
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή.
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ,
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ,
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό,
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.
- Ελύτης, 《Μονόγραμμα》
«Μίλα.
Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς
ἀρχίζει ἡ θάλασσα.»
- Κική Δημουλά
...Κάθομαι και αγναντεύω,
θέα εξαιρετική,
το Λιμάνι, η Καβάλα
και η θάλασσα ταψί...💫
- Νίκος Μανδαλίδης
Σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
- Οδ. Ελύτης, 《Το μονόγραμμα》
Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία, όπως ένας είναι ο ουρανός.
Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό.
- Οδυσσέας Ελύτης – «Μικρός Ναυτίλος»
Καπνίζω χωρίς να σταματήσω απ’ το πρωί
αν σταματήσω τα τριαντάφυλλα θα μ’ αγκαλιάσουν
μ’ αγκάθια και με ξεφυλλισμένα πέταλα θα με πνίξουν
φυτρώνουν στραβά όλα με το ίδιο τριανταφυλλί
κοιτάζουν· περιμένουν να ιδούν κάποιον· δεν περνά κανείς·
- Γιώργος Σεφέρης