"küçük bir çevre, özel bir hayat, dingin bir zihin, mutlu bir ruh."
"hasretinden neler eskittim bilemezsin..."
ya dünya iyice tatsız bir hal alıyor, yada hep böyleydi de ben yeni anlıyorum...
"defol" demek bazen beni o kadar rahatlatıyor ki
tumblr'da bazılarının burnu çok havada onu farkettim. eski ben ve eski blogumda olsaydım fena sürterdim o burunları yerde...
çabuk yol veririm, zorlamam. zorla güzellik olmaz...
kaçamadığın arzularının esiri olursun...
Derler ki, okyanusa kavuşmadan önce nehir korkudan tir tir titrermiş. Arkasına dönüp bugüne kadar geçtiği onca yola bakmış. Dağların tepesinden, en rüzgarlı vadilerinden, seyahat ettiği tüm köylere ve ormanlara kadar.
Ve karşısındaki okyanus o kadar kocaman, eni sonu belli olmayan, uçsuz bucaksız bir şeymiş ki içinde kaybolmaktan korkuyormuş. Çünkü onun içine dalmak sonsuza kadar yok olmak gibi geliyormuş.
Ama gidilecek başka yol yokmuş, nehir geri dönemezmiş. Kimse geri dönemez akışta. Varoluşta geriye dönmek diye bir şey yoktur. Ve nehir okyanusa akma riskini almaya karar vermiş. Çünkü başka türlü korkusunu yenemeyeceğini anlamış.
O anda görmüş ki, okyanusa karışmak diye bir şey yok. Okyanus olmak var.
~ Halil Cibran